جوانه كوچكی از بامبو نمایان شد. در مقایسه با سرخس بسیار كوچك
و كوتاه بود اما با گذشت 6 ماه ارتفاع آن به بیش از 100 فوت رسید.

5 سال طول كشیده بود تا ریشه های بامبو به اندازه كافی قوی شوند. ریشه هایی
كه بامبو را قوی می ساختند و آنچه را برای زندگی بدان نیاز داشت را فراهم
می كردند.

خداوند در ادامه فرمود: آیا می دانی در تمام این سالها كه تو درگیر مبارزه
با سختیها و مشكلات خودت بودی در حقیقت ریشه هایت را مستحكم می ساختی ؟ من
در تمامی این مدت تو را رها نكردم همانگونه كه بامبوها را رها نكردم.

هرگز خودت را با دیگران مقایسه نكن. بامبو و سرخس دو گیاه متفاوتند اما هر
كدام به نوبه خود به زیبایی جنگل كمك می كنند. زمان تو نیز فرا خواهد رسید
تو نیز رشد می كنی و قد می كشی !

از او پرسیدم : من چقدر قد می كشم.

در پاسخ از من پرسید: بامبو چقدر رشد می كند؟

جواب دادم : هر چقدر كه بتواند.

گفت: تو نیز باید رشد كنی و قد بكشی. هر اندازه كه بتوانی.

ولی به یاد داشته باش كه من هرگز تو را رها نخواهم كرد. و در هر زمان پشتیبان تو خواهم بود !

پس هرگز نا امید نشو !

آنچه امروز یک درخت را تنومند، سایه گستر و پر ثمر ساخته است، ریشه دواندن
دیروز بذر آن در تاریکی های خاک بوده است. در هنگامه ی رنج های بزرگ، ملال
های طاقت فرسا، شکست ها و مصیبت های خورد کننده، فرصتهای بزرگی برای تغییر،
گام نهادن به جلو و تصوری برای خلق آینده ایجاد می شود. ماموریت شما در
زندگی بی مشکل زیستن نیست، بلكه با انگیزه زیستن و امیدوار زیستن است …

پس زندگی را باور کن همانگونه که هست، با همه دردها و رنجهایش، با همه
شادیها و غمهایش، با همه ملال ها و دلفریبی هایش، باهمه شکستها و پیروزی
هایش و با همه خاطرات تلخی ها و شیرینی هایش، و زندگی را دوست بدار و به
سرنوشت امیدوار باش، هر روز را با امید و ایمان به خدا و فردایی بهتر به شب
برسان، اینگونه باش تا زندگی برایت سهل تر و زیبا تر شود، یقین داشته باش
که از دید خداوند پنهان نخواهی ماند و همواره از مراقبت و همراهی او نیز بی
بهره نخواهی ماند …