غزلبانوی چشم آبی گیسو زردم

بی تو در غربت پاییز پریشانگردم

                                   من همان کولی آواره چشمان توام

                                   که به آنسوی نگاه تو سفر می کردم

حتم دارم که تو از طایفه خورشیدی

من ولی شبزده ام  سایه پرستم سردم

                                   لحظه ای در بگشا دلنگرانم… دیر است

                                   بی تو در این شب طوفان به کجا برگردم

تا به کی باید ازین شبزده ها بگریزم

من که در سینه خود مهر تو را پروردم

                                   بازکن بر من آشفته در خانه خویش

                                   که به آرامش چشم تو پناه آوردم…

 

   

5 سه نظر

  1. سلام . منهم ریشه ام از سیس است . عمه جونم درآنجاست . زن خطرناكی است . هم كوچه شماست . منتظر تبادل لینك هستم . به وب من سر بزن . موفق باشید

  2. سلام . وب جالبی داری . مهم نیست من كیستم . یك دوست . یك غریبه . بهرحال شمارا بخاطر محل تولدتان لینك كردم . واینكه مطالب جالبی را در وب تان گذاشته بودید . بنده شمارا نمی شناسم . ولی لطفا به وب بنده سر بزن و نظر بده . موفق باشید

  3. سلام سعید… خیلییییییییییی…

    چرا دیگه اینورا نمیای؟؟؟

    بیشتر ازین نمیتونم بنویسم…

    فقط به call جواب بده…

  4. سلام
    واقعا داستان آموزنده ای بود برای من که خیلی مشکل پسند هستم دیدم رو نسبت به قبل بهتر کرد!!!!!!!!!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *